Dag 7 Bromo en reizen naar Kalibaru

De wekker ging om 02:00 uur :-/ Door de mutsverkopers waren we al gewaarschuwd dat het koud zou worden, dus we gingen goed ingepakt op weg. Althans... Patrick en Matthijs waren hun jas vergeten in de bus en we hadden niks meer van Fahmi of Ronnie gehoord. Ook hadden P&M geen lange broek meegenomen, dus liepen ze in korte broek. We vertrokken iets over half drie voor een super spannende tocht per jeep. Naar beneden, door de krater, en weer omhoog naar Panan Djakan. In het pikkedonker over de bewolkte kraterbodem met zicht van een tiental meters en alleen wat paaltjes die de 'weg' markeren, is een belevenis op zich! Na ongeveer drie kwartier kwamen we aan bij een gehucht waar we even wat thee/chocola hebben gedronken voordat we naar het uitkijkpunt gingen om de zonsopgang bij Bromo te zien. Het is een toeristische attractie van jewelste. Onze gids wist dus dat we op tijd moesten zijn om een plekje te bemachtigen. We zaten om ca 04:00 uur op onze plek. Het eerste ochtendgloren was om 04:30 te zien. Ik heb met tussenpozen foto's genomen en daar een timelapse mee gemaakt. Het was trouwens behoorlijk koud op de berg, vooral door de snijdende wind. Matthijs kon ik helpen door mijn sjaal om zijn benen te wikkelen, maar die arme Patrick had zowat bevroren knieën. Er liepen allemaal verkopers (verhuurders?) rond: "blanket, blanket, ljemot, ljemot?" En dan met zo'n hoofdlamp in je gezicht schijnen, grr. En gerust nog tien keer voorbij komen en hetzelfde vragen, grrr. Alexander begon op een gegeven moment al "NO" te zeggen voordat ze hun mond open deden. Naarmate de dageraad vorderde kwamen er steeds meer mensen. Fahmi had ons verteld dat er zo'n 1500 jeeps zijn om al die toeristen naar boven te brengen. Om nog te zwijgen over alle brommertaxi's. We hadden nog een kleine aanvaring met een Rus die voor ons ging staan en die zei dat we dan zelf ook maar op moesten gaan staan (en de mensen achter ons en daar achter ook). Na een tijdje koos hij eieren voor zijn geld en schoof opzij (vandaar het fotostatief in beeld op de timelaps). Het is trouwens niet te geloven hoeveel mensen (uitsluitend) selfies maken op zo'n plek. De zonsopgang was eigenlijk erg gewoon, maar alles eromheen was een belevenis!

Iets over 05:30 kwam Fahmi ons halen om naar de Bromo te kijken. Onderweg kwamen we wat aapjes tegen die ruzie maakten over een plastic zak (!). Daarna zochten we onze jeep weer op (was wel stukje lopen) om naar de Bromo te gaan. We waren niet de enigen, dus stonden we uiteindelijk in de file en deden er 2 uur (!) over om de berg af te dalen en naar de Bromo te rijden. Het kan toch niet goes zijn om elke dag in al die benzine/dieseldampen te vertoeven. 

Op een afgesproken plek werden alle jeeps geparkeerd en toeristen uitgeladen. Sommigen werden vervolgens per paard(je) vervoerd. We kregen mondkapjes van Fahmi en die bleken geen overbodige luxe. De temperatuur was inmiddels opgelopen. We liepen, vals plat, via de Hindoetempel onderaan Bromo, en de trap met ca 240 treden naar de rand van de krater. Bromo is dus een actieve krater in een slapende krater. Al met al erg spectaculair!

Hierna gingen we weer per jeep terug naar Lavaview, ontbijten, spullen inpakken en om 10 uur weer op pad naar Kalibaru. Een behoorlijk lange rit. We waren 6 uur onderweg. Onderweg gestopt bij een supermarktje om wat crackers en drinken in te slaan, bij wijze van lunch.

Veel later zijn we nog gestopt bij een tabaksschuur. Hier zagen we hoe de bladeren van de tabaksplanten aan een touw worden geregen en opgehangen om te drogen. Om het droogproces te bevorderen wordt drie dagen rijstafval onderin de schuur verbrand en daarna wordt drie dagen hout gebrand. De twee schuren zijn eigendom van de overheid. Dat betekent dat het oorspronkelijk in Nederlandse handen was en met de onafhankelijkheid van Indonesië is onteigend.

Aan het einde van de middag kwamen we aan bij ons hotel 'Kalibaru cottages' een oase van rust na al het lawaai van vandaag. Eh... behalve dan die oproepen tot gebed van alle moskeeën in de wijde omtrek. Vijf keer per dag, beginnend om 04:30 uur, roept de moskee om te bidden. Het gebed is afhankelijk van het tijdstip en zou dus voor iedereen hetzelfde zijn. Zo klinkt het anders niet. Verschillende stemmen, andere intonatie, net iets andere starttijd en speakers op vol volume, maken dat het als een kakofonie van kattegejank klinkt. Maarja dat is hier dus maar vijf keer per dag :-)