Dag 16 Sanur- Denpasar

Vandaag hebben we een taxi besteld om on naar de oude markt van Denpasar te brengen. In die wijk zijn heel veel stoffenwinkel en online heb ik een batik winkel gevonden waar ik graag wil kijken. Uiteindelijk spreken we met de taxichauffeur af dat hij ons om half twee weer ophaalt. 

De winkel is geweldig! Allemaal batik zoals ik het mooi vind. Minimum afname was 1 meter en de prijs 38.000 roepia's. Ik vind het na twee weken nog steeds lastig om snel om te rekenen. [1 miljoen roepia is ongeveer 63 euro > dus 100 duizend is 6,30 > en 10 duizend 63 cent.] Er is zoveel keuze dat ik bijna niet kan kiezen. Gelukkig hoef ik het voor de prijs niet te laten. Na deze winkel lopen we (nouja, ik vooral) nog tachtigduizend winkels in, gewoon omdat het erg leuk is. Het lukt me steeds beter om af te wimpels als ik niks wil kopen. Die arme Bert wordt door alle verkopers op straat belaagd. Helaas is er in de verste verte geen (mannen)kledingwinkel te vinden. Totdat we op een winkeltje stuiten waar ze originele (?) en replica voetbalshirts verkopen. - Even tussendoor: vóór corona, vond ik dat gedoe met die mondkapjes van Aziaten maar raar/overdreven gedoe, maar daar denk ik inmiddels wat anders over. -

De winkel was een goudmijn voor Alexander. Helemaal volgehangen met shirtjes, voetbalschoenen en ander voetbalstuff. En ohja, ook 3 katten. De shirts hadden allemaal een plastic beschermhoes. Na een paar keer 'bladeren' door de collectie waren A's handen helemaal zwart. Dat kan alleen maar komen van het verkeer buiten de winkel... Toch zo gek dus niet om een mondkapje te dragen als je hier dagelijks over straat gaat. Na een tijdje hebben we alles wel gezien en gaan naar de afgesproken plek om op de taxi te wachten. 

De taxi was een kwartier later dan afgesproken, omdat het complete verkeer vastzat vanwege een Hindoestaanse begrafenis. Bert had bij de mogelijke excursies gelezen dat je ook naar een Balinese crematie kon (?!).

Terug in het hotel even gevraagd hoe laat we uiterlijk moeten uitchecken en hoe het zit met de was. Toen er vanochtend een man aan de deur was geweest om te vragen of ze nog 'laundry' hadden, had Alexander ze een stapel meegegeven. Niet realiserend dat dat pas de volgende dag terug zou komen en ook geld kost, ahum. De middag hebben we verder luierend en deels in het zwembad doorgebracht. Voor het avondeten bleven we in ons eigen hotel alhoewel dat eigenlijk best tegenviel. Zo uitgebreid en goed als het ontbijt is, zo karig is het diner.