Dag 13 Komodo National Park

Zachtjes klotst het water, af en toehoor je een plonsje of de roep van een vogel (en voor de goede oren: een vleermuis). Dan begint er wat leven te komen op de boot. De dageraad dient zich aan. De geur van sigaret en diesel wordt sterker, en even later ook de geur van versgebakken pancakes. Na een warme en niet zo comfortabele nacht ontwaakten we langs de kust van één van de 150 eilanden van Komodo National Park.

Na het ontbijt varen we naar Komodo (niet zonder eerst goed ingesmeerdte zijn, want we waren, ondanks de waarschuwing, toch verbrand). We waren vroeg (8:00) omdat je dan de meeste kans hebt om een draak te spotten. Ze vertelden dat ze die dag meer dan duizend toeristen verwachtten! Wij kregen een pittige gids toegewezen die het werk al meer dan twintig jaar deed en een echte local is (er wonen zo'n 1000 mensen op het eiland). De eerste varaan lag zich op te warmen op het strand. Dat was een jongeling van een aantal jaar oud. Komodovaranen leggen 15 tot 30 eieren waarvan er zo'n 6 uitkomen. De moeder beschermt uitsluitend de eieren. Dus als de kleintjes uit het ei komen, klimmen ze snel een boom in, omdat ze anders worden opgegeten. Ze leven dan een aantal jaren in bomen totdat ze daarvoor te zwaar zijn geworden. 

De tweede die we zagen was een enorm gevaarte. Onze gids kende het klappen van de zweep, dus vroeg telkens om een van onze telefoons om van dichtbij foto's te maken. Hij legde de gsm van Matthijs op de grond en lokte de varaan daar naar toe te lopen. Matthijs heeft nu zijn eigen Jurasicmovie.

Even later liet de gids ons de holen zien waarin ze paren. Als je goed keek zag je een staart het hol uitsteken. Het is nu paartijd, de kans dat je dan varanen ziet is veel kleiner omdat de vrouwtjes zich verschuilen in de bush. We hebben dus onwijs geluk gehad met degene die wij hebben gezien. 

Een stuk verder liet hij een heuveltje zien. Kiwi's maken een heuvel om eieren in te leggen, als die zijn uitgekomen wordt de heuvel door varanen hergebruikt. Om predatoren om de tuin te leiden, maken ze veel meer holen dan ze eieren in leggen. 

De waterplaats wordt als hinderlaag gebruikt. Als herten, buffels etc zich daarheen wagen, ligt daar een varaan te 'slapen'. Varanen eten hun prooi volledig op (behalve de kop, dat past vaak niet). Ze dragen veel soorten bacteriën waarmee ze hun prooi volledig verteren. Ook de botten dus. Een leerzaam bezoek aan Komodo National Park!

Hierna gingen we (shirtjes aan) snorkelen op Pink Beach . Roze omdat het strand wordt verkleurd door ministukjes rood koraal. Weer een prachtige ervaring. Dory en Nemo waren er, samen met nog honderden andere vissen. We hebben zelfs een zeeschildpad gezien!

Terug bij de boot voeren we naar een rustig stukje zodat kapitein en hulpje konden koken. We werden nog geenterd door verkopers van parelmoer! Dacht dat 'die lui' alleen bij bezienswaardigheden of in de grote stad voorkwamen. Ineens scheurden ze ervandoor. Bleek een stukje verder een boot gezonken te zijn. De jongens hebben daar nog een stukje van gezien. Oorzaak was waarschijnlijk een stuurfout omdat op die plek sterke stroming staat. Even later moesten wij daar ook langs (brr).

Hierna volgde een wat onstuimige tocht over zee. De boot kantelde een paar keer gevaarlijk heen en weer (vond ik), maar het hulpje van de kapitein klom gewoon buiten langs de boot. Bert was niet lekker dus hij verdween al snel naar de hut. Daarna volgde Patrick. Uiteindelijk waren alleen Alexander en ik nog aan dek.

De laatste snorkelplek was ook geweldig! Ditkeer zagen we ook van die diepblauwe schelpen die dichtgaan zodra je dichterbij komt. Het koraal was ook prachtig. Wist niet dat het zoveel verschijningsvormen heeft. Toen was het helaas tijd om terug te gaan. Dank aan Fendi, kapitein Hoesein en hulpje!