Dag 4 Jogjakarta

Het ontbijt werd tussen 6 en 8 geserveerd, hadden Bert en ik beide verstaan, dus op tijd op om te kunnen ontbijten. Toen we om 9 uur vertrokken werd er nog volop gegeten, dus we hadden 'iets' verkeerd begrepen. 

Als eerste hebben we het paleis van de sultan bezocht. Een enorm complex, waar het wemelde van de toeristen uit buiten- en vooral ook binnenland. We werden rondgeleid door Triejanie. Een vrolijke dame van 74, die na elke zin "jaaaa" zei en die vertelde dat haar vader en zoon ook voor de sultan werken. De huidige sultan is de 10e. Hij is lang niet zo populair als de 9e (zijn vader) die zich, nadat hij bij de KMA in Breda en rechten in Leiden had gestudeerd, "Henkie" is gaan noemen. De 10e sultan heeft 5 dochters en dat is een probleem want de titel kan alleen naar een mannelijke opvolger. Sommige hopen dat er alsnog voor wordt gekozen om een vrouw te benoemen, anderen hopen dat een kleinzoon de titel erft. En anders heeft nr 10 ook nog 7 broers. 

Hierna gingen we naar de wijk waar batik wordt gemaakt. Van de hele wijk met vele ateliers heeft slechts één de coronapandemie overleefd. We hebben het proces bekeken van het aanbrengen van de was, het verven in diverse baden, tot het uiteindelijk koken en drogen van de batik. Als je van de stof niet kunt bepalen wat de voorzijde is, is het handmatig gemaakt. Als de achterkant duidelijk lichter is, is het machinaal gemaakt. Het atelier waar we waren maakte batiks als schilderij. In de winkel kon je die kopen en uiteraard ook batikstof/sjaals etc.

Next stop was het tempelcomplex Prambanan. Hier hadden we een heel opgewekte lokale gids die ons consequent "happy family" noemde. Hij legde uit welke goden in de verschillende tempels huisden: Brahma (de schepper), Vishnu (de beschermer) en Shiva (de verwoester). Het tempelcomplex is iets minder oud dan de Borobudur, maar minstens zo indrukwekkend. Ook deze tempels zijn (deels) verwoest door aardbevingen. Niet de horizontale, maar verticale aardbeving, Maar het was al veel eerder verwoest. De Nederlanders zijn toen begonnen om alle brokstukken met trial and error in elkaar te passen als legoblokjes. Daarna werden de blokken genummerd en nagemaakt in beton en werden de tempels weer in elkaar gezet. Dit bleek toch geen goed idee, want het oorspronkelijke materiaal, lavasteen, was veel beter bestand tegen aardbevingen (althans de horizontale). Helaas was er in 2006 weer een verticale waardoor veel stenen zijn gebroken. Oh ja, daar maakten we voor het eerst kennis met de authentieke Indonesische toiletten ;-)

Toen was het (voorbij) lunchtijd en gingen we naar de zilver wijk. Eerst hebben we lekker gegeten om daarna bij een zilversmid te gaan kijken. Hier werd uitgelegd hoe Indonesisch zilver wordt gemaakt (mix van 92,5 gram zilver met 7,5 gram koper). Ook lieten ze zien hoe filigraan wordt gemaakt. Hierna kochten we in de winkel waar we uiteraard geacht weren iets te kopen. Ik heb mooie oorbellen met blauw parelmoer.

Toen terug naar hotel om de koffers te pakken. De koffers gingen alvast met Ronnie vooruit. Het was even slikken toen we hoorden dat we de volgende dag om 5:30 zouden vertrekken.

's Avonds hebben we nog wat in de bar gedronken en gegeten.